Legion to już jedenasta powieść z serii Orły Impe­rium. Powieść na­dal kon­ty­nu­uje losy cha­ry­zma­tycz­nych boha­te­rów, jed­nak czy Scar­row jest nas w sta­nie czymś zasko­czyć? Zapra­szam do prze­czy­ta­nia recen­zji.

Cen­tu­rion Macro oraz świeżo awan­so­wany Pre­fekt Katon, po stłu­mie­niu buntu kon­ty­nu­ują pościg za przy­wódcą buntu nie­wol­ni­ków - Ajak­sem, lądu­jąc dzięki temu u brzegu Egiptu. Scar­row długo dosłow­nie przez 1/3 książki trzyma nas na morzu, byśmy mogli wyru­szyć na gorące pia­ski Egiptu. Po dotar­ciu do Alek­san­drii boha­te­ro­wie wpa­dają w drobne kło­poty, z któ­rych szybko wycho­dzą. Jed­nak pro­blemy to dru­gie imię boha­te­rów, więc dostają roz­kaz o prze­rwa­niu pościgu i dołą­cze­niu do kam­pa­nii prze­ciwko Nubij­czy­kom. W tym cza­sie Ajaks dociera do przy­wódcy Nubij­czy­ków - księ­cia Tal­misa u któ­rego zyskuje sil­nego sprzy­mie­rzeńca.

Scar­row przy­zwy­czaił nas do świet­nych scen bata­li­stycz­nych, tak jest i tym razem. Powieść ta dostar­cza nam tego w nadmia­rze, bowiem walki wystę­pują prak­tycz­nie w każ­dym roz­dziale. Fabuła pędzi niczym legio­ni­sta ata­ku­jący Nubij­czyka, czy­tel­nik tylko przez drobne chwile ma czas by ode­tchnąć i roz­po­cząć reflek­sję. Wra­ca­jąc jed­nak do bata­li­styki bo tu autor przecho­dzi samego sie­bie - pisarz ser­wuje nam dokładne opisy walk, pchnię­cia mie­czem. Czy­ta­jąc tę książkę jeste­śmy w sta­nie poczuć ból i męczeń­stwo, krew pot i adre­na­linę oraz doświad­czyć blizn, które wzbo­ga­caja ciała naj­bar­dziej doświad­czo­nych legio­ni­stów.

Oprócz scen bata­li­stycz­nyc powieść cechuje się bar­dzo dobrym odda­niem reali historcz­nych. Sam jestem zafa­scy­no­wany sta­ro­żyt­nym Rzy­mem i mam jego temat wie­dzę. Sam autor w 90 % książki ser­wuje nam smaczki histo­ryczne, cie­ka­wostki a także posta­cie żyjące w owym okre­sie. Oczy­wi­ście, wiele wyda­rzeń zostało prze­ina­czo­nych tak, by główni boha­te­ro­wie mogli odbyć swoją wyprawę.

Książka ta jest nie­zwy­kłym powie­wem świe­żo­ści w serii. W ostat­nich książ­kach wyda­nych w tym cyklu mogli­śmy powiem doświad­czyc mono­ton­no­ści, która męczyła zarówno nas jak i boha­te­rów - tu jest ina­czej i Scar­row ponow­nie udo­wad­nia, że jest mistrzem swo­jego gatunku i rywa­li­zo­wać z nim to jak walka pierw­szej kohorty z tanim oddzia­łem najem­ni­ków.

Legion jest ide­alny tylko do pew­nego momentu. Pod koniec książki gdzie czy­tel­nik jest wcią­gnięty w kam­pa­nię i chce wię­cej i więcej - autor nagle ucina histo­rię jedną bitwą i po kam­pa­nii. Jest to nie­wąt­pli­wie naj­więk­szą wadą tej książki, bowiem miała ona ogromny poten­cjał, który pozwo­liłby na napi­sa­nie nie jed­nej książki, jed­nak autor go znisz­czył. A może ter­min mu się koń­czył?

Ksiązka skła­nia czy­tel­nika do reflek­sji. Pisarz z jed­nej strony opi­suje nam wspa­niały i ide­alny Rzym, a z dru­giej strony pozna­jemy histo­rie Ajaksa, na miejscu którego sami mogli­by­śmy się zna­leźć. Czy­ta­jąc tę książkę gdy pozna­łem histo­rię przy­wódcy buntu nie­wol­ni­ków zaczą­łem mu kibi­co­wać, bo zro­zu­mia­łem jego ciężki życio­rys.

Powieść tę, jak każdą z serii Orły Impe­rium można czy­tać bez zna­jo­mo­ści poprzed­nich ksia­żek. Scar­row bowiem na pierw­szych stro­nach oma­wia losy bohaterów z poprzednich części.

Cha­ry­zma­tyczni boha­te­ro­wie to naj­więk­szy atut tej książki. Cen­tu­rion Macro - poryw­czy, bru­talny stary wyga wojenny, który w gło­wie ma tylko wojne. Oraz młody Pre­fekt, który nie dawno co tra­fił na front i już prze­wyż­szył swo­jego przy­ja­ciela, jed­nak jak spraw­dzi się w roli dowódcy?

Jeśli cho­dzi o boha­te­rów drugopla­no­wych, to i oni trzy­mają wysoki poziom i zapadną czy­tel­nikowi w pamięć.

Legion to świetna powieść, którą powi­nien przeczy­tać każdy. Posiada co prawda wady, ale jest to kawał świet­nej lite­ra­tury, któ­rej akcja dzieje sie na palą­cych pia­skach Egiptu, które nie­długo będą prze­siąk­nięte krwią.

Moja ocena to 7/10