Książka nie prezentuje się wielkością na półce - jest niewielka, niewyróżniająca się. Ale jak wiadomo, nie liczy się wygląd, ale wnętrze.

Poprowadzenie akcji powieści (a może opowiadania? Trudno stwierdzić) było dla mnie zupełną nowością i oryginalnością. Bohaterka ma rozwiązać zagadkę, o której nic nie wie. Nie wie kto, gdzie i kiedy. Zupełnie nic. Bardzo mi się to podobało. Opisany żmudny, ale zrozumiał dla przeciętnego człowieka proces dochodzenia do tego, co się działo oraz jak do tego podejść.

Czuć, że książkę napisała kobieta - zarówno główna bohaterka, Panna Marple, jak i opisane wydarzenia zostały spisane niczym jakiś dramat obyczajowy, czy coś w tym stylu. Mi osobiście ten aspekt książki nie przypadł do gustu, głównie dlatego, że jestem mężczyzną i ja preferuję akcję, dynamikę, rozmowy o konkretach i zawiłe, sprzeczne z logiką wątki. W tym przypadku mi tego zabrakło, ale czego można się spodziewać po książce, w której główną bohaterką jest sześćdziesięcioparo letnia staruszka.

Sama zagadka okazała się niebanalna, ale mimo tego, jako wprawiony już czytelnik kryminałów, część rzeczy wywnioskowałem trafnie sam.

Myślę, że jednym z plusów, który dodatkowo ma książka to naprawdę wierne oddanie klimatu ziemi angielskiej, zachowań i nonszalancji typowo brytyjskiej, niemal stuprocentowo oddanej psychiki starszych ludzi, ale i krążącej atmosfery grozy i napięcia.

O tej książce trudno jest cokolwiek napisać więcej. Liczba bohaterów jest w miarę przystępna i nie przygniata oraz nie wprawia w zakłopotanie i stan pomieszania.

Moja ocena mimo wszystko i tak nie jest dosć wysoka, ponieważ lektura, co by nie było, nie okazała się w żaden sposób wciągająca czy wzruszająca.

6/10.

A Wy? Czytaliście? Jakieś opinie? :)