Czwarty tom szczerze mówiąc zaskoczył mnie. Spodziewałem się wciąż tego bajkowego klimatu Podziemia, jednak zastałem już coś innego. Gregor i Tajemne Znaki to pozycja, która swoją konstrukcją fabularną zachowuje się jak niezależna książka - przynajmniej w mojej opinii. Nie mam pojęcia, w jakich odstępach czasowych autorka pisała trzecią i czwartą część, ale odnoszę wrażenie, że miała pomiędzy nimi dłuższą przerwę.

Podziemie straciło nieco na tajemniczości - głównie dlatego, że przestało być miejscem, które główny bohater przestał je odwiedzać wtedy, gdy został wzywany do wypełniania przepowiedni, a pojawia się tam kiedy chce i ile chce - tak jakby stało się normalnością.

W tej części pojawiły się również sytuacje, które zostały niezbyt umiejętnie uargumentowane tak, iż można odnieść wrażenie, że autorka na siłę doprowadzała do niektórych zdarzeń.

Niemniej jednak warto zwrócić uwagę na wykreowaną atmosferę powieści - ze wszystkich do tej pory części Gregor i Tajemne Znaki prezentują się najmroczniej: pojawiają się sceny makabryczne, przeważa ciemność i groza. W tym miejscu naprawdę mam wątpliwości, czy czytanie tego własnemu dziecku przed spaniem to dobre rozwiązanie. Wracając jeszcze do klimatu - dość mocno pod kilkoma względami książka kojarzyła mi się z serią Władca Pierścieni.

Plusem jest również zakończenie otwarte, po raz pierwszy w serii, sugerujące, że nadchodzi kolejny tom powieści.

Na zakończenie jeszcze parę słów o okładce - kolorystyka świetna, ale okładka sama w sobie jest pewnym spoilerem i w mojej opinii wydawnictwo popełniło tu pewien błąd.

Gregor i Tajemne Znaki zasługuje na ocenę:
8/10.