W dzi­siej­szym świe­cie, coraz czę­ściej mówi się o tym, że wojna wisi na wło­sku. Media z jed­nej strony poka­zują nam kon­flikt w Syrii - a co za tym idzie - punkt zapalny wojny, a z dru­giej strony sły­szymy wypo­wie­dzi poli­ty­ków - niczego się Pań­stwo nie musi­cie oba­wiać, wszystko mamy pod kon­trolą. Wla­di­mir Vloff - posta­no­wił opi­sać nową wojnę, jak mu to wyszło? Zapra­szam do prze­czy­ta­nia recen­zji.

Spo­łecz­ność ame­ry­kań­ską dzie­siąt­kuje tajem­ni­czy wirus, a wła­dzę nie­na­dą­żają by kopać groby dla zmar­łych. W tym cza­sie docho­dzi do dziw­nych kata­strof - czyli giną wszy­scy przed­sta­wi­ciele państw G7. USA pogrąża się w cha­osie, służby bez sku­tecz­nie wal­czą z epi­de­mią, a kraj chyli się ku upad­kowi. Unia Euro­pej­ska oraz NATO prze­stają mieć rację bytu. Na bli­skim wscho­dzie docho­dzi do walk. Jedy­nymi kra­jami, które mogą coś jesz­cze zro­bić, są Pol­ska i Tur­cja. Czas ucieka, a Pol­ski wywiad zaczyna toczyć grę o naj­wyż­sza stawkę.

W swo­ich książ­kach Wolff przy­zwy­czaił nas, do moc­nej lite­ra­tury sen­sa­cyj­nej, dyna­micz­nej akcji oraz naj­więk­szego reali­zmu. W Meta­lo­wej burzy pisarz dostar­cza nam tego w nadmia­rze. Warsz­tat Wol­lfa obser­wuję od bar­dzo dawna, każdą jego książkę czy­ta­łem z zapar­tym tchem, a gdy koń­czy­łem - najczę­ściej skut­ko­wało to kacem książ­ko­wym. Jed­nak Meta­lowa Burza to powieść dużo doj­rzal­sza, każda znaj­dzie tu coś dla sie­bie, a pisarz prze­cho­dzi samego sie­bie

Opis kon­fliktu, jest poka­zany głow­nie ze strony pol­skiego wywiadu, jed­nak momen­tami mamy wstawki, które opi­sują losy: Cywili, zara­żo­nych, ISIS czy ame­ry­kań­skiego rządu. Autor ma bar­dzo dużo prze­my­śleń, co poka­zuje w swo­ich książ­kach, dodat­kowo zna się na poli­tyce i potrafi logicz­nie myśleć - dzięki temu jego powieść jest do bólu praw­dziwa. Czy­tają tę książkę, spraw­dza­łem kilka razy w google, czy aby na pewno ten kon­flikt się nie wyda­rzył, a media nas nie okła­mują sto­su­jąc pro­pa­gandę.

Powieść ta to istny raj dla naszej wyobraźni, Wolf w pla­styczny spo­sób opi­suje każde wyda­rze­nie czy myśl w taki spo­sób, że byłem w sta­nie wszystko sobie wyobra­zić. Powieść wciąga czy­tel­nika tak szybko, jak roz­prze­strze­nia się wirus po Ame­ryce. Dyna­miczna akcja, dzia­ła­nia wywiadu, poli­tyka oraz wspa­niałe bitwy ide­al­nie nadają się na ekra­ni­za­cję.

Jeśli mógł­bym się do cze­goś przy­cze­pić, to jest to nie­wąt­pli­wie zakoń­cze­nie powie­ści. Po dyna­micz­nej akcji, woj­nie ner­wów i infor­ma­cji, powieść mogłaby się zakoń­czyć lepiej. Jed­nak to otwarte zakoń­cze­nie i cze­kam na kon­ty­nu­ację.

Boha­te­ro­wie powie­ści, są bar­dzo wia­ry­godni. Pisarz ser­wuje nam wspa­niałego Majora żan­dar­me­rii - Halic­kiego, cha­ry­zma­tycz­nego Kapi­tana Chmurę oraz Gene­rała Jeremy’ego. Wszyst­kie posta­cie są bar­dzo dobrze opi­sane, część polu­bimy na wstę­pie a część znie­na­wi­dzimy pod koniec.

Pol­ska dostaje ogromną szansę, ale czy ją wyko­rzy­sta? Tego dowie­cie się czy­tając tę książkę.

Książka bar­dzo dobrze opi­suje nową wojnę. Kon­flikt zbrojny, który dziś nam grozi, to nie wyje­cha­nie czoł­gów na ulicę czy wystrze­le­nie rakiet z gło­wi­cami ato­mo­wymi - nowa wojna, to przede wszyst­kim wojna ner­wów, infor­ma­cji, gospo­da­rek i co naj­waż­niej­sze - szczę­ścia.

Za zaufa­nie dzię­kuję Wydaw­nic­twu War­book

Książkę, pole­cam prze­czy­tac pre­per­som, ponie­waż pozwoli ona przy­go­to­wać im się na nowa zagro­że­nia.
Meta­lowa burza - to dyna­miczna powieść, z gwał­tow­nymi zwro­tami akcji. Wojna trwa, wywia­dowcy pra­cują, a Ty praw­do­po­dob­nie zarwiesz noc.

Moja ocena to 8/10