Historia narodu Polskiego jest bardzo kontrowersyjna. Od początku leżeliśmy pomiędzy dwoma wrogimi nam państwami, a mimo to dążyliśmy do tego, by stać się potęgą. Przez setki lat udawało się utrzymać ogromne połacie ziemi i wojska – jednak z czasem i to zaczęło się sypać. Fundamenty budowane przez królów zostały wysadzone i nastały rozbiory, które jakby się wydawało – zniszczyły nas doszczętnie – jednak się nie udało. Po latach cierpienia narodziła się Nowa Wolna Polska, która przetrwała tylko przez dwadzieścia lat – wrogie państwa uderzyły i nastała druga wojna światowa. Młodzi mężczyźni – pokolenie kolumbów stanęli do walki, ale Polska skapitulowała. Wywiezieni do Związku Radzieckiego, przeszli przez łagry – by dołączyć do Armii formowanej przez Gen. Andersa.

Postacie zostały dobrze dobrane – nie mamy tu do czynienia z idealnymi ludźmi, którzy ochoczo idą do walki, a ich charaktery przypominają model idealnego dziecka wykreowanego przez psychologa. Tutaj ludzie pozostali ludźmi, mają swoje problemy i zmartwienia, popełniają błędy jak każdy. Warto również zaznaczyć linię dialogowe – żargon żołnierski, realne słowa [mam tutaj na myśli pokazanie tego, co ci ludzie rzeczywiście mogli mówić, a nie wojnę pokazaną w ramach zwykłej potyczki z gry komputerowej]. Wszystko to sprawia, że nie mamy wrażenia czytania komiksu. Osobiście czułem, jakbym czytał reportaż z bitwy, gdzie bagnety są ostre, pociski spadają na moje pozycje, a wróg może czaić się za każdym krokiem.